ارتودنسی جلو بودن فک پایین

اگر شما هم جزو متقاضیان انجام ارتودنسی جلو بودن فک پایین هستید با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.

✍ ؟جدول دسترسی سریع به مهم ترین عناوین این مطلب

• ارتودنسی جلو بودن فک پایین
• تنش دندان
• دلایل مستقیم جلو بودن فک پایین
• ملاحظه پایانی: آیا باید از نگهدارنده استفاده کنیم یا نه؟ موقت یا دائم؟

ارتودنسی جلو بودن فک پایین

ارتودنسی جلو بودن فک پایین برای تصمیم گیری در مورد نشانگر صحیح نگهدارنده تعیین کننده است. آیا باید در طول زندگی اعمال و نشان داده شود؟ آیا واقعاً باید از آن ها برای تمام عمر استفاده دائمی شود؟ این جنبه های ازدحام قدامی فک پایین و مفهوم آن ها در عمل ارتودنسی در این جا مورد بحث قرار خواهد گرفت تا بازتاب ها و بینش هایی را برای تحقیقات جدید و همچنین پیشرفت دانش و فن آوری در مورد این موضوع ایجاد کند.

تنش دندان

تنش دندان اصطلاحی است که برای توصیف مفهوم تعادل یا پایداری هر نظامی از نیروهای طبیعت یا ساخته شده توسط انسان، از جمله قوس دندانی، استفاده می شود. وقتی سیستمی نیروهای خارجی یا داخلی را دریافت می کند که نتیجه نهایی آن برابر با صفر است، به این معنی می باشد که تعادلی در این سیستم وجود دارد. یعنی دارای خاصیت کشسانی انحصاری در یک دندان یا گروهی از دندان ها در قوس دندانی یا در سراسر صورت است.

دلایل مستقیم جلو بودن فک پایین

اگر یکی از شش فاکتور تعیین کننده انسدادی دندان در قوس دندانی از کار بیفتد یا اثر آن را در ایجاد ثبات کاهش یابد، ممکن است ازدحام دندان از سبک تا شدید داشته باشیم.

ازدحام قدامی فک پایین در بزرگسالان را می توان به عنوان یک نتیجه از تغییر در فاصله بین دندان های نیش پایین توضیح داد. اگرچه برخی از نگهدارنده های متصل به دندان های نیش ممکن است در نهایت، با ازدحام دندان های برش دیده شود. دلایل این کاهش عرض بین کانی در قوس پایین چیست؟ آیا می تواند به دلیل پیری صورت باشد؟ چه کسی ابتدا تغییر می کند و علت دیگری دارد؟ عرض بین کانی یا ازدحام قدامی فک پایین؟

در مشاهدات زیر احتمالاً می توانیم پاسخ هایی برای تمایل “طبیعی” به ازدحام قدامی فک پایین را پیدا کنیم:

1. فک پایین، حتی پس از این که رشد کل بدن متوقف شود، به خصوص به دلیل برآمدگی استخوان و ساختار غضروفی، استخوانی و الیافی آن همچنان در حال رشد است که می تواند یک رشد باقی مانده فک پایین باشد که منجر به افزایش استخوان در ناحیه جلویی با جابه جایی ظریف اما کارآمد دندان ها به سمت خط وسط شود.
2. جویدن باعث فرسایش اکلوزالی می شود که در این روش با رسوب مداوم سیمان آپیکال، در فرآیندی که به عنوان فوران دندان منفعل و مداوم شناخته می شود، جبران می شود. حتی با حفظ ارتفاع تاج بالینی، این روند باعث ایجاد تغییراتی در انسداد شده که باید جبران گردد.
3. نقاط تماس بین پروگزیمال (مبدایی) به تدریج به صورت تماس بین دندان ها تبدیل شده و عرض مزیودیستال (انتهایی) بین آن ها و همچنین کل محیط قوس دندانی را کاهش می دهد.
4. این تغییرات میکرومتریک موقعیت دندان ها را تغییر داده و خاصیت تنش آن از طریق بازسازی استخوان و رشد انتهایی فک پایین ترکیب می گردد.

لزوم برقراری تماس بین دندان ها در قوس دندانی، کاهش محیط آن در ارتباط با رشد باقی مانده فک پایین، از نظر بالینی این احساس را ایجاد می کند که دندان ها به خط میانی “رانده شده” اند. تلاش برای ایجاد تنش باعث تغییر مکان و رشد فک پایین می شود تا دندان ها در قوس دندانی، به طور مداوم و در حداقل سطح، اما به صورت روزانه تغییر مکان دهند. هرگونه خرابی در عوامل تنش زایی می تواند منجر به ازدحام جلویی فک پایین شود.

حتی با وجود فضای کافی در قوس دندانی، آیا ازدحام می تواند ایجاد شود

شاید فقط چیدمان و کسب فضا نتواند ازدحام را حل کند. اصلاح ارتودنسی جلو بودن فک پایین، تراز كردن دندان ها و برقراری مجدد تنش در واقعیتی جدید، با دندان های فك مندرج و در ارتباط مناسب با فك بالا و بافت های نرم ضروری است.

ازدحام فک پایین را باید از دست دادن قابلیت اطمینان دندان در قوس دندانی دانست، نه صرفاً نتیجه کمبود جا. باید مشخص شود که کدام یک از عوامل پایداری، یا ایجاد تنش در قوس دندانی از کار افتاده یا وجود ندارد.

این واقعیت که ازدحام جلویی فک پایین “طبیعی” تلقی می شود، آن را “طبیعی” نمی داند. اگرچه می تواند به بسیاری از نظرات بحث برانگیز منجر شود. به عنوان مثال، برای مقایسه می توانیم از آلوپسی یا طاسی در مردان استفاده کنیم که با افزایش سن اتفاق می افتد: طبیعی است، اما آیا می توان آن را طبیعی دانست؟

ملاحظه پایانی: آیا باید از نگهدارنده استفاده کنیم یا نه؟ موقت یا دائم؟

اگر بعد از درمان ارتودنسی استفاده از نگهدارنده اجباری باشد، باید این موارد را در نظر بگیریم:

1. در دراز مدت سیستم کاملاً منسجم نیست. دندان هایی که به محل ازدحام منتقل شوند، به دلیل انسداد و سایر عوامل پایداری “قفل شده” نیست. هنوز هم برخی نیروها هستند که در جستجوی یک خاصیت تنش زا بوده که به دست نیامده یا از بین رفته اند.
2. روز به روز در بازسازی و اصلاح مجدد استخوان و همچنین در فیزیولوژی سیستم روزنه، نیروهایی ایجاد می شود که می توانند به راحتی انسجام دندان، استخوان و صورت را بشکنند و عوامل پایداری دندان در فضا و زمان کاملاً کار نمی کنند.
3. ازدحام جلویی فک پایین باید در انسان “طبیعی” تلقی شود و در روند پیری اجتناب ناپذیر است. اصطلاح طبیعی تقریباً مترادف با “فیزیولوژیک” می باشد.

با توجه به مرحله تکاملی خود، باید درک کنیم که توصیه به استفاده مستمر از نگهدارنده ها در ارتودنسی، با تمام ناراحتی ناشی، نشانگر نیاز به دانستن عمیق تر مسئله است.

برای حذف استفاده از نگهدارنده ها در عمل ارتودنسی، هنوز باید چند تحقیق انجام دهیم که قبل از آن باید:

1. تشخیص دهید که ازدحام جلویی فک پایین در نتیجه از بین رفتن تنش در قوس دندانی است.
2. پذیرفت که تنش به دست آمده در ابتدا پایدار، دائمی و قطعی نبوده است.
3. بدانید و برای بیماران توضیح دهید که عوامل پایداری دندان یا اصطکاک دندانی ممکن است توسط عوامل خارجی از جمله پیری صورت اصلاح شود.

این احتمال وجود دارد که پیری فقط افزایش احتمال را برای از دست دادن انسجام در قوس دندانی فراهم کند که باعث افزایش ازدحام فک پایین می شود.